Τον Χάρη Δούκα τον απασχολεί τι συναπαρτίζει μία πόλη, και σε αυτό το πλαίσιο κατανοεί και τι χρειάζεται μία πόλη εν μέσω κλιματικής ανατροπής για να αντέξει και να μείνει όρθια για τους κατοίκους, τους εργαζόμενους και τις επιχειρήσεις. Όταν μιλάμε για κλιματική κρίση εννοούμε την υπερθέρμανση, τις πλημμύρες, την ξηρασία, αλλά και τις πανδημίες, την ανεργία, τις ανισότητες, την επισιτιστική ανασφάλεια. Δηλαδή, μιλάμε για μία κοινωνία και μία οικονομία, για τον άνθρωπο, σε διαρκή πολυκρίση.
Ο αντίπαλος του Χάρη Δούκα σε αυτές τις εκλογές, ένας νέος άνθρωπος που τα γνωρίζει όλα αυτά αφού ενημερωνόταν συνεχώς σε διεθνή φόρα στα οποία εκπροσώπησε την πόλη, επέλεξε να κάνει το Μεγάλο Περίπατο ως απάντηση σε αυτές τις προκλήσεις. Για να ακριβολογούμε επέλεξε να χρησιμοποιήσει την κλιματική κρίση ως δικαιολογία προκειμένου να κάνει ένα φαραωνικό έργο, που τελικά δεν ήταν ούτε φαραωνικό, ούτε χρήσιμο, ούτε κλιματικό, ούτε έργο.
Στην τηλεμαχία της Τετάρτης ο Δρ. Χάρης Δούκας είπε για την Πανεπιστημίου «σαν πολίτης είμαι θυμωμένος, σαν καθηγητής είμαι εξοργισμένος». Δεν ήταν μία προεκλογική δήλωση γραμμένη από κάποιον επικοινωνιολόγο, αλλά η ειλικρινής αντίδραση εκείνου που γνωρίζει σε βάθος τι έπρεπε να έχει γίνει, όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με το τι δεν έγινε μετά από τρία χρόνια αβελτηρίας, ρεμούλας και ταλαιπωρίας, με άγνωστο ακόμα άλλα σίγουρα άσκοπο κόστος. Καθόλου διαφάνεια δεν αντέχει η απερχόμενη δημοτική αρχή, ούσα αλλεργική στη δημόσια διαβούλευση και στο λαϊκό συμμετοχικό σχεδιασμό.
Ο κ. Μπακογιάννης ζητά μία ακόμα θητεία για να συνεχίσει τους πειραματισμούς του, δίχως διαβούλευση, δίχως συμμετοχή, χωρίς να ρωτά ποτέ ούτε εσένα ούτε κανένα, με αλαζονική βεβαιότητα πως εκείνος και ο στενός κύκλος του τα γνωρίζουν όλα καλύτερα. Δεν γνωρίζουν τελικά οι άρχοντες και δεν επιθυμούν να γνωρίσουν τι δήμος βουλεύεται, το τραγικότερο.
Η πραγματικότητα όμως τους διαψεύδει και πρέπει να τους διαψεύσουν και οι πολίτες αυτή τη Κυριακή στη κάλπη με διπλάσια, συντριπτική συμμετοχή.
Η πράσινη μετάβαση ως παγκόσμια λύτρωση, η μάχη της κλιματικής κρίσης θα δοθεί και θα κερδηθεί ή θα χαθεί στις πόλεις. Ο ευρωπαϊκός σχεδιασμός και τα αντίστοιχα κονδύλια συνηγορούν σε αυτή την πραγματικότητα. Ήρθε η ώρα να αναλάβει την τύχη της πρωτεύουσας κάποιος που αναγνωρίζει αυτή την αλήθεια. Η προστασία της ζωής, η ανθεκτικότητα της πόλης, η κοινωνική συνοχή, η θωράκιση των υποδομών, η ζωή της πόλης, απαιτούν αφοσίωση, σχεδιασμό, αλληλεγγύη και διαβούλευση με όλους, και τέλος πίστη στο αποτέλεσμα.
Για όλους αυτούς τους λόγους, με βαθιά γνώση των αγώνων που δίνουμε καθημερινά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τις κλιματικές διεργασίες των Ηνωμένων Εθνών, θέλω να ακολουθήσω με τη σειρά μου την προτροπή του Κώστα Ζαχαριάδη, που έδωσε ένα έντιμο αγώνα για την δημαρχεία της Αθήνας. Θέλω να ενώσω τη φωνή μου μαζί του, πιστεύοντας πως ο άνθρωπος που μπορεί να φέρει εις πέρας το τιτάνιο έργο του μετασχηματισμού της Αθήνας με γνώμονα τον άνθρωπο και το κλίμα, είναι ο καθηγητής με ειδικότητα στην ανάπλαση των πόλεων, ο Δρ. Χάρης Δούκας.
Θέλω να πιστεύω πως θα συμφωνήσει όποιος δει το βιογραφικό του και το πρόγραμμα του για την Αθήνα μέσα στη σημερινή ευρωπαϊκή πραγματικότητα.
Εγώ που τον γνωρίζω καλά, είμαι βέβαιος.
Τέλος, εμφατικά, πρέπει να ειπωθεί πως το λευκό, το άκυρο και η αποχή, δεν είναι ουδετερότητα στο σημερινό συσχετισμό, αλλά ξεκάθαρη ψήφος στον Κώστα Μπακογιάννη και επιβράβευση των πεπραγμένων του.