Άρθρο μου στην εφημερίδα BrusselsMorning.
Στο ψήφισμα #COP27 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, για το οποίο ήμουν συνεισηγητής, καλούμε την ΕΕ να κινητοποιήσει δισεκατομμύρια τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, για να απογαλακτίσει τις οικονομίες μας από τα ορυκτά καύσιμα, ιδίως με τη σταδιακή κατάργηση των επιδοτήσεων ορυκτών καυσίμων και την ενίσχυση της ανάπτυξης ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Για να προωθήσουμε τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και για να επιταχύνουμε την ενεργειακή μετάβαση, πρέπει να εμπλέξουμε άμεσα τους πολίτες. Γνωρίζουμε ότι έως το 2050, περίπου το 45% της παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές στην ΕΕ θα μπορούσε να προέρχεται από πολίτες, περίπου το ένα τέταρτο της οποίας θα μπορούσε να προέλθει από τη συμμετοχή σε συνεταιρισμούς και κοινότητες.
Κατά τη διάρκεια της ιστορίας των διαπραγματεύσεων της UNFCCC, η κοινωνία των πολιτών όχι μόνο ζήτησε μια θέση στο (κλιματικό) τραπέζι, αλλά επίσης ζητούσε από τις κυβερνήσεις να παρακινήσουν τους πολίτες τους να κάνουν βιώσιμες επιλογές. Στο πνεύμα των αρχών του Διεθνούς Συνεταιρισμού, οι ενεργειακές κοινότητες καλλιεργούν τον ενεργειακό "αλφαβητισμό" και μια ολιστική παιδαγωγική γύρω από τη βιωσιμότητα μεταξύ των μελών τους.
Λόγω της φύσης τους, οι ενεργειακές κοινότητες είναι αξιόπιστες και επομένως είναι σε θέση να προτείνουν συγκεκριμένες λύσεις στα μέλη τους, όπως αντλίες θερμότητας, θερμομονώσεις κατοικιών και εξοικονόμηση ενέργειας. Στο ψήφισμα του Κοινοβουλίου για την COP27, στηρίζουμε αυτή τη συνεργασία καλώντας τις ενεργειακές κοινότητες να υποστηρίξουν τα ευάλωτα νοικοκυριά με λύσεις που αντιμετωπίζουν την ενεργειακή φτώχεια (ένα μεγάλο πρόβλημα στην Ευρώπη τη σήμερον ημέρα). Πρέπει να συνεχίσουμε να χτίζουμε αυτές τις γέφυρες μεταξύ των κορυφαίων θεσμικών οργάνων (είτε είναι το Κοινοβούλιο είτε οι διαδικασίες της UNFCCC) και των τοπικών κοινοτήτων που πραγματοποιούν αλλαγές στο πεδίο. Μόνο κερδίζοντας την εμπιστοσύνη και τη λογική των ανθρώπων μπορούμε πραγματικά να τους εμπλέξουμε στους ριζικούς μετασχηματισμούς βιωσιμότητας που χρειάζονται.
Καθώς η κλιματική κρίση μας ωθεί στην αύξηση της μη προβλεψιμότητας, τα αποκεντρωμένα τοπικά ενεργειακά έργα μπορούν να ενισχύσουν την ανθεκτικότητα έναντι ακραίων επεισοδίων, όπως ακραία καιρικά φαινόμενα ή πιθανές καταρρεύσεις του δικτύου. Αλλά πέρα από το τοπικό επίπεδο, οι πολίτες θα πρέπει να μπορούν να συμμετέχουν σε κάθε κλίμακα και επίπεδο της ενεργειακής μετάβασης. Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων της COP παρατηρούμε συχνά να αναδύονται τεράστιες πολυμερείς ενεργειακές συμφωνίες, όπως οι νέες ενεργειακές εταιρικές σχέσεις Δίκαιης Μετάβασης που θα ανακοινωθούν κατά τη διάρκεια της COP27.
Πράγματι, ο επείγων χαρακτήρας της μετάβασης στην καθαρή ενέργεια απαιτεί τέτοια έργα μεγάλης κλίμακας πολλών δισεκατομμυρίων. Ωστόσο, είναι επιτακτική ανάγκη να διασφαλίσουμε ότι η κοινωνία των πολιτών όχι μόνο συμμετέχει, αλλά επωφελείται ενεργά από αυτές τις διαδικασίες. Η Σκωτία, η Δανία και η Ολλανδία είναι μερικές από τις χώρες που επιτρέπουν στους πολίτες, τους δήμους και τις ενεργειακές κοινότητες να συμμετέχουν σε μεγάλα υπεράκτια αιολικά πάρκα.
Τέλος, γνωρίζουμε ότι για τη χρηματοδότηση της ενεργειακής μετάβασης απαιτείται μια άνευ προηγουμένου κινητοποίηση κεφαλαίων. Στην ΕΕ, οι πολίτες έχουν τη δυνατότητα να επενδύσουν έως και 240 δισεκατομμύρια ευρώ για την ενεργειακή μετάβαση έως το 2030, μια δυνατότητα που μπορεί να ξεκλειδωθεί εν μέρει μέσω των ενεργειακών κοινοτήτων. Σε παγκόσμιο επίπεδο, πρέπει να εργαστούμε για να υποστηρίξουμε έργα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, προερχόμενα από την κοινότητα, σε όλο τον Παγκόσμιο Νότο.
Χρειαζόμαστε μια νέα παγκόσμια χρηματοπιστωτική αρχιτεκτονική που να διοχετεύει επαρκή, αξιόπιστη χρηματοδότηση απευθείας στις κοινότητες που τη χρειάζονται περισσότερο. Και το πιο σημαντικό, αυτή η χρηματοδότηση πρέπει να βασίζεται σε επιδοτήσεις, έτσι ώστε να μην συμβάλλει σε περαιτέρω προβλήματα χρέους στις χώρες ή τις κοινότητες που τη λαμβάνουν. Αυτή είναι μια θέση που υποστηρίζεται σθεναρά από την ομάδα της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, και η οποία συμπεριλαμβάνεται επίσης σε εξέχουσα θέση στο ψήφισμα για την COP27 του Κοινοβουλίου.
Πέρα από τις γρήγορες τεχνολογικές λύσεις, οι κλιματικές και ενεργειακές κρίσεις μας καλούν να επανεξετάσουμε τις βαθύτερες κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές σχέσεις που διέπουν τον ενεργειακό τομέα. Οι αποκεντρωμένες, τοπικές λύσεις, όπως οι ενεργειακές κοινότητες, ενδέχεται να προσφέρουν μια εικόνα για πιο δίκαια και χωρίς αποκλεισμούς ενεργειακό μέλλον.