Στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών συμμετείχε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Πέτρος Κόκκαλης, με θέμα «Προχωράμε Μαζί: Η 40ετής συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση».
Ο ευρωβουλευτής ξεκίνησε την πρώτη παρέμβασή του αναφερόμενος στο Μανιφέστο του Βεντοτένε ως το ιδρυτικό κείμενο μίας πολιτικά ενωμένης Ευρώπης, θυμίζοντας πως γράφτηκε από τον Αλτιέρο Σπινέλλι το 1941, υπό το καθεστώς ενός εντελώς διαφορετικού πρότζεκτ ‘ενοποίησης’ της Ευρώπης, υπό το βάρος των όπλων, υπό το βάρος μίας ρατσιστικής και φασιστικής νοοτροπίας. Επικράτησε μία άλλη Ευρώπη βασισμένη στις αξίες της αλληλεγγύης, της ανθρωπιάς, της προσοχής για τον συνάνθρωπο.
Ο κ. Κόκκαλης μίλησε για την εξέλιξη του ευρωπαϊκού εγχειρήματος ειδικά μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, συγκρίνοντας την αντίδραση της ΕΕ στην κρίση χρέους και την πανδημία, λέγοντας πως «τα τελευταία 30 χρόνια η πολιτική Ένωση απεδείχθη μόνο οικονομική γιατί δόθηκε μεγάλο βάρος στις εθνικές προτεραιότητες των κρατών-μελών έναντι των ευρωπαϊκών, με επιπτώσεις που είδαμε και στη χώρα μας, αλλά φτάσαμε σήμερα να μιλάμε για ένα Ταμείο Ευρωπαϊκής Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Σε ό,τι αφορά ειδικά το ζήτημα της Ανάκαμψης, θα κάνουμε λάθος αν θεωρήσουμε πως με τον όρο αυτόν εννοούμε την επιστροφή σε μία πολιτική οικονομία που κανιβαλίζει τον πλανήτη και τις κοινωνίες. Ανάκαμψη σημαίνει να προχωρήσουμε μπροστά, να προχωρήσουμε διαφορετικά, όπου οι πολίτες θα είναι κυρίαρχοι στη λήψη των αποφάσεων».
Για τη διαχείριση της κρίσης από την ΕΕ, ο ευρωβουλευτής εστίασε στο «σπάσιμο ταμπού δεκαετιών, με τον από κοινού δανεισμό και τη δημιουργία ιδίων πόρων για την αποπληρωμή αυτών των δανείων, κάτι που δείχνει πως η ΕΕ αντιλαμβάνεται τα αίτια της πανδημίας και της κλιματικής αλλαγής και προτίθεται να τα αντιμετωπίσει. Έχουμε πανευρωπαϊκά σαφή κατεύθυνση στην αντιμετώπιση της πολλαπλής κρίσης που καλείται να αντιμετωπίσει και αυτή είναι η πορεία της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας, προκειμένου να μειωθούν οι ανισότητες, να διαφυλάξει τη Δημόσια Υγεία προστατεύοντας τη βιοποικιλότητα και ισχυροποιώντας τα συστήματα Δημόσιας Υγείας».
Στο ερώτημα της κας Χριστίνας Κοραή αναφορικά με τους πόρους του ΤΑΑ, ο Π. Κόκκαλης επανέφερε την πρόταση του για κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας και την αντικατάσταση του από ένα Σύμφωνο Βιώσιμης Ανάπτυξης, που θα πρέπει να εξαιρεί από τα δημοσιονομικά ελλείματα τις επενδύσεις που γίνονται για το μετριασμό της Κλιματικής Αλλαγής, προκειμένου να περάσουμε όλοι μαζί στην επόμενη φάση».
Στην ερώτηση του κου Χασαπόπουλου αν ο Νότος είναι παρακολούθημα των αποφάσεων του Βορρά της ΕΕ, ο ευρωβουλευτής τόνισε πως «δεν υπάρχει Βορράς και Νότος στις κρίσεις που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε - η κλιματική και η υγειονομική κρίση αποτελούν παγκόσμια φαινόμενα. Αυτό που οφείλουμε να κάνουμε είναι να ισχυροποιήσουμε τους δεσμούς της Ένωσης έναντι των κεντροφυγών δυνάμεων που παρατηρήσαμε το περασμένο διάστημα».
Στο ερώτημα για τις γεωπολιτικές εξελίξεις στην ανατολική Μεσόγειο, μετά και την εκλογή Μπάιντεν, ο Π. Κόκκαλης απάντησε πως «η Ευρώπη είναι ένα εγχείρημα αξιών και αρχών, στις οποίες οφείλει να καταφεύγει προκειμένου να αναζητεί λύσεις. Το ΤΑΑ πρέπει να υλοποιηθεί με όρους ευρωπαϊκής συνοχής, δηλαδή με εφαρμογή του Κράτους Δικαίου.
Οι αιρεσιμότητες του νέου Ταμείου δεν εξαντλούνται στην Κλιματική Αλλαγή ή την αρχή του «μη βλάπτειν», αλλά αφορούν και το σεβασμό στο Κράτος Δικαίου. Η ήπια ισχύς της ΕΕ οφείλει να ενισχυθεί, όχι μόνο στα Βαλκάνια, αλλά ευρύτερα στην ανατολική Ευρώπη, με την άνοδο μίας ‘ανελεύθερης δημοκρατίας΄, αν μου επιτραπεί το οξύμωρο του όρου. Μίας ‘δημοκρατίας’ που δεν αποδέχεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη διάκριση των εξουσιών και την Ελευθερία του Τύπου. Δυστυχώς αυτό θυμίζει πολλές χώρες, όχι μόνο την Τουρκία, αλλά και την Ουγγαρία, την Πολωνία, την Σερβία, τη Βουλγαρία... Κι όσο λιγότερο θυμίζει εμάς, τόσο το καλύτερο για εμάς και την Ευρώπη. Οι σχέσεις μας με την Τουρκία πρέπει να καθοριστούν υπό αυτό το πρίσμα και τη διάθεση της Τουρκίας να κάνει μία γενναία στροφή σε αυτά τα θέματα.
Θα ήθελα να σταθώ στη δήλωση του κ. Δένδια για τις εξορύξεις στο Αιγαίο, ως πηγή αισιοδοξίας αφού θα αφαιρούσε ένα περιττό λόγο διενέξεων, δεδομένων των αλλαγών που έρχονται.
Τέλος, αν δεν εμβαθύνουμε στις αρχές της Ευρώπης, αν δεν μειώσουμε τις ανισότητες, τότε θα ενισχυθεί ο λαϊκισμός και η καχυποψία προς την πολιτική. Θα πρέπει όλοι να παλέψουμε για την ενίσχυση του κοινωνικού ρόλου του κράτους, για τη μείωση της κοινωνικής επισφάλειας.
Αυτή την ώρα στην Ευρώπη, περισσότεροι από 100 εκατομμύρια άνθρωποι δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν ένα έκτακτο έξοδο της τάξεως των 500 ευρώ, που πρακτικά σημαίνει πως έχουν ήδη μείνει πίσω. Αυτή η ψαλίδα πρέπει και να πάμε όλοι μαζί μπροστά».