Το 2021 χρειαζόμαστε έναν ενάρετο κύκλο επιστροφής από το χειρότερο μας εαυτό. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει ερήμην των πολιτών.
Η πρόκληση για τη νέα χρονιά, εν μέσω πανδημίας και περιορισμού της κυκλοφορίας των πολιτών, θα είναι η Δημοκρατία και ό,τι σημαίνει για το κοινωνικό κράτος - την παιδεία και την υγεία - αλλά και το κράτος δικαίου που είναι όροι για το αίσθημα ασφάλειας ενός πολίτη. Χωρίς ασφάλεια δεν μπορεί να υπάρξει οργανωμένη παραγωγή, πόσω μάλλον αναδιάταξή της υπό τις σημερινές συνθήκες, όταν το ζητούμενο πανευρωπαϊκά είναι η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση. Εκεί έχει στραφεί όλο το νομοθετικό έργο στις Βρυξέλλες κι εκεί κατευθύνονται ολοένα και περισσότεροι ευρωπαϊκοί πόροι, μακριά από τα ορυκτά καύσιμα και άλλες προβληματικές επιλογές του παρελθόντος.
Τη χρονιά που μας πέρασε ζήσαμε μία τριπλή κρίση: υγειονομική, κλιματική και θεσμική - τρεις αλληλοτροφοδοτούμενες προκλήσεις που συνδέθηκαν στενά. Όσα προκάλεσαν την κλιματική κρίση συνδέονται άμεσα με τα αίτια της πανδημίας, που με τη σειρά της χρησιμοποιήθηκε για να παρακαμφθεί ο δημοκρατικός έλεγχος σε σημαντικές αποφάσεις από όσους αντιμετωπίζουν το θεσμικό πλαίσιο ως όχληση, υπέρ ενός στρεβλού και παρεοκρατικού καπιταλισμού.
Οι τρεις αυτές κρίσεις έχουν κοινές λύσεις. Είναι ψευδές πως πρέπει να γίνουν υποχωρήσεις στη δημοκρατία, την πρόνοια, ή το περιβάλλον για να προχωρήσει η οικονομία. Αρκεί να δει κανείς τι ορίζεται ως αναπτυγμένη χώρα τον 21ο αιώνα, πώς προσελκύονται επενδύσεις και τι απαιτήσεις υπάρχουν ακόμα και για την καθημερινότητα των εργαζομένων τους.
Το 2021 ξεκινάμε από τη θεμέλιο λίθο της Δημοκρατίας, τη συμμετοχή πολιτών και τοπικών κοινωνιών στο σχεδιασμό όσων έρχονται μέσα από την Πράσινη Μετάβαση, όπου ο κάθε πολίτης θα συμμετέχει στο μέλλον του ιδίου, αλλά και του τόπου του.