Η Ευρωπαϊκή Ημέρα για τα Θύματα των Παγκόσμιων Κλιματικών Κρίσεων δεν θα πρέπει να είναι μια πράσινη κολυμβήθρα του Σιλωάμ αλλά μια ετήσια αξιολόγηση των δικών μας πολιτικών για τον μετριασμό και την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή.
Ομιλία στη συνεδρίαση της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με θέμα την "Ευρωπαϊκή Ημέρα για τα Θύματα των Παγκόσμιων Κλιματικών Κρίσεων".
Ολόκληρη η τοποθέτηση:
H παγκόσμια κλιματική κρίση, σήμερα, αφαιρεί και μειώνει τη διάρκεια σε εκατομμύρια ζωές, προκαλεί ανυπολόγιστες ζημιές σε περιουσίες και δημόσιες υποδομές, προκαλεί τεράστιες οικονομικές απώλειες, καταστρέφει κοινότητες, εξαλείφει οικοσυστήματα, και φέρνει ανείπωτη δυστυχία σε εκατομμύρια ανθρώπους.
Κάνουμε καλά που τιμούμε τα θύματα, αλλά δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από το γεγονός ότι η κλιματική κρίση είναι αποτέλεσμα των δικών μας ενεργειών και παραλείψεων.
Δεν είναι μετεωρολογικό φαινόμενο, ούτε κάτι θεόσταλτο.
Τα θύματα είναι το αποτέλεσμα της ανεπαρκούς πολιτικής μας για το μετριασμό και την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή.
Ως εκ τούτου, η "Ευρωπαϊκή Ημέρα για τα Θύματα των Παγκόσμιων Κλιματικών Κρίσεων" δεν θα πρέπει να είναι μια πράσινη κολυμβήθρα του Σιλωάμ αλλά μια ετήσια αξιολόγηση των δικών μας πολιτικών, της ευθύνης μας να παρέχουμε μια δίκαιη μετάβαση, βασισμένη στην επιστήμη και ευθυγραμμισμένη με τους στόχους της συμφωνίας του Παρισιού σε θέματα μετριασμού, προσαρμογής και απώλειας και ζημιάς.
Δεν πρέπει να συνεχίσουμε να ρίχνουμε αλάτι στις πληγές των θυμάτων, αλλά να εστιάσουμε σε μια γενναία και τολμηρή δράση για το κλίμα.
Αυτή τη στιγμή,για να υποστηρίξουμε πλήρως το Ταμείο Απωλειών και Ζημιώνμ, το οποίο συμφωνήσαμε στην COP28, θα πρέπει να παρέχουμε επαρκή τεχνογνωσία και χρηματοδότηση σε εκείνα τα θύματα στον Παγκόσμιο Νότο που είναι λιγότερο υπεύθυνα, επηρεάζονται περισσότερο και είναι λιγότερο ικανά να προσαρμοστούν στις κλιματικές κρίσεις.
Πρέπει αυτή τη στιγμή, να σχεδιάσουμε έναν ευρωπαϊκό μηχανισμό Απώλειας και Ζημίας που θα φροντίσει τους συμπολίτες μας που θα βρεθούν σε αντίστοιχη θέση.
Είμαστε η τελευταία γενιά που έχει την ικανότητα και συνεπώς το καθήκον να βεβαιωθεί ότι στο μέλλον θα υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας, για να γιορτάσουν αυτήν την ημέρα και να αποτίσουν φόρο τιμής στα σημερινά θύματα.