Η πανδημία προέκυψε από τη σχέση ανθρώπου φύσης. Τι μέτρα πρέπει να παρθούν ώστε να αποτραπούν νέες πανδημίες στο μέλλον; Δεν είναι λίγες οι εταιρείες που δουλεύουν πάνω στο εμβόλιο, ενώ έχουν παρθεί πρωτοβουλίες για καθολική πρόσβαση σε αυτό. Πώς θα επιτευχθεί ίση πρόσβαση στον εμβολιασμό;
Έχουμε εξαντλήσει κάθε απόθεμα της φύσης, σε έναν αγώνα με το χειρότερο μας εαυτό. Επιμένουμε στη σημειακή υπερσυγκέντρωση πληθυσμών, σε πρακτικές που μολύνουν τον αέρα, τη γη και το νερό, στη μαζική αποψίλωση δασών, στις οικονομίες που βασίζονται στη σπατάλη των φυσικών πόρων και τα ορυκτά καύσιμα.
Την ίδια ώρα, όμως, έχουμε όλα τα εργαλεία, όλη την τεχνική και επιστημονική γνώση, αλλά και την ευκαιρία για να τα κάνουμε όλα διαφορετικά. Δεν μιλάμε για ένα βήμα προς τα πίσω. Δεν χρειάζεται να στερηθούμε κάτι από όσα έχουμε συνηθίσει, όπως πολλοί υπέρμαχοι παρωχημένων και «βρώμικων» τεχνολογιών επιχειρούν να μας πείσουν. Μιλάμε για ένα άλμα στο μέλλον, με όρους δικαιοσύνης και ισότητας, με καλύτερη ποιότητα ζωής, ισχυρότερη Δημοκρατία και συμμετοχή των πολιτών στις αποφάσεις που τους αφορούν, τοπικά και υπερτοπικά.
Δεν έχουμε επιλογή από το να αλλάξουμε αν θέλουμε να σταματήσουμε φαινόμενα όπως αυτό της πανδημίας που έχει συγκλονίσει την ανθρωπότητα. Να προχωρήσουμε σε ριζοσπαστικές αλλαγές στις οικονομίες και τις κοινωνίες μας, προς το καλύτερο. Δύο τεράστιες καταστροφές, η πανδημία και η κλιματική αλλαγή, πυροδοτούν κάτι θετικό: την επιτάχυνση της συλλογικής στροφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης με σκοπό να γίνει η πρώτη παγκοσμίως Πράσινη ήπειρος, με ένα πράσινο νόμισμα. Ήδη η πλειοψηφία των αποφάσεων στην ΕΕ περνάει από την κλιματική κρησάρα, για να εγκριθεί ή να απορριφθεί κάθε δράση και πρωτοβουλία. Έχουμε πολλά ακόμα να κάνουμε και να πετύχουμε, αλλά ο στόχος είναι πλέον ξεκάθαρος, όπως και η φιλοδοξία όλων για την επίτευξη του. Μόνη εκκρεμότητα, το πώς, ή το πότε, αλλά εκεί μας καθοδηγεί η επιστήμη. Τα περιθώρια είναι στενά.
Μετά από μία μακρά παρένθεση 2-3 δεκαετιών ακραίου νεοφιλελευθερισμού και υποχώρησης της πολιτικής μπροστά στις αγορές, η Ευρώπη μοιάζει να επανέρχεται στον πυρήνα όσων την δημιούργησαν, ως ένα ανθρωπιστικό εγχείρημα Ειρήνης και συνεργασίας των λαών της ηπείρου. Η πρωτοκαθεδρία στα θέματα προστασίας του περιβάλλοντος δεν είχε αμφισβητηθεί ποτέ, αλλά υπήρχαν παρασπονδίες που σύντομα θα είναι παρελθόν, όπως οι χρηματοδοτήσεις σε ορυκτά καύσιμα και άλλες δραστηριότητες σε χώρες εκτός ΕΕ. Είναι κοινή γνώση όλων, πως τα μεγάλα προβλήματα στον πλανήτη δεν έχουν πολιτικά ή γεωγραφικά σύνορα.
Ο χειρισμός στο ζήτημα των εμβολιασμών για την πανδημία, ήταν ενδεικτικός. Η Κομισιόν προχώρησε σε συμφωνίες με τις φαρμακευτικές εταιρείες ακολουθώντας την αρχή του ενός αγοραστή προκειμένου να ελέγξει την τιμή, αλλά και τη δίκαιη διάθεση των εμβολίων, όταν αυτά θα ήταν διαθέσιμα, όχι μόνο εντός της ΕΕ, αλλά και στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Ας συγκρίνει κανείς αυτή την πρωτοβουλία με τις εξαγγελίες του απερχόμενου προέδρου Τραμπ, πως θα στερούσε τα εμβόλια από τον υπόλοιπο πλανήτη μέχρι να εμβολιαστεί και ο τελευταίος Αμερικανός, εξαγγελία που έχει ήδη ακυρωθεί από το νέο πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν. Η διανομή των εμβολίων θα είναι βάσει πληθυσμών και αναγκών, με κριτήρια και όχι με την ισχύ του πιο δυνατού. Η ζούγκλα των αγορών ξεγυμνώθηκε μέσα από την παγκόσμια κρίση του covid19. Δεν έχει κάτι να προσφέρει στον άνθρωπο. Είναι ένα τεχνικό εργαλείο, ανίκανο για πραγματικές παρεμβάσεις στα σημαντικά ζητήματα. Δεν υπάρχει κανένα μαγικό χέρι, ακόμα κι αν μιλάμε για την ιδιωτική υγεία. Σε όλο τον κόσμο, ήταν τα δημόσια νοσοκομεία που μπήκαν μπροστά.
Το 2020 κλείνει σαν μία μαύρη χρονιά, δυστυχίας, νέων οικονομικών προκλήσεων σε ατομικό, εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο και απώλειας ανθρωπίνων ζωών. Υπάρχει, όμως, λόγος να σκεφτόμαστε θετικά. Το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, το Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης, η στροφή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων σε μία πράσινη τράπεζα, ο Κλιματικός Νόμος και φυσικά η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία και η αλλαγή προεδρίας των ΗΠΑ, συνηγορούν πως η Πράσινη Μετάβαση δεν είναι μία άσκηση επί χάρτου, αλλά μία νέα πραγματικότητα χαραγμένη σε νόμους, ψηφίσματα και προϋπολογισμούς.
Βρισκόμαστε σε ένα σημείο στην Ιστορία, όπου δεν αναρωτιόμαστε αν πρέπει να αλλάξουμε, ή τι. Ήδη αλλάζουμε, καθημερινά και θα είναι πολύ θετική η στιγμή που θα το καταλάβει και η Ελληνική κυβέρνηση και θα σταματήσει να αποψιλώνει δάση, να παραδίδει τις περιοχές NATURA για επιβλαβή εκμετάλλευση, θα σταματήσει να σκέφτεται τα δάση ως καύσιμη ύλη στις καλοκαιρινές πυρκαγιές και την περιβαλλοντική νομοθεσία ως τροχοπέδη σε μία παρωχημένη αντίληψη περί ανάπτυξης, αλλά θα αρχίσει να χρησιμοποιεί τα σύγχρονα εργαλεία αποτίμησης του τι συνιστά κέρδος και τι ζημία για την κοινωνία και τον άνθρωπο.
Link: https://www.epohi.gr/article/37765/to-kerdos-gia-ton-anthropo-kai-thn-fysh-einai-koino
Comments